Slot Zuylen is een van de oudste kastelen aan de Vecht, net buiten de stad Utrecht. Het Slot heeft een rijke familiegeschiedenis met invloedrijke bewoners, waarin sterke vrouwen een prominente rol spelen, zoals schrijfster Belle van Zuylen. Het kasteel toont de wooncultuur van de Utrechtse adel vanaf de 13e eeuw en is omringd door fraaie tuinen. Tijdens deze lezing vertelt kunsthistoricus én kastelenexpert Robbie Dell’Aira u meer over de geschiedenis van het Slot en de bijzonderste objecten uit de collectie. Uiteraard komen de bewoners en hun gebruiken aan bod.  

De geschiedenis van Slot Zuylen begint rond het jaar 1250, toen Steven van Zuylen langs de Vecht een donjon bouwde: een vierkante woontoren met muren van 2.70 meter dik. Begin 15e eeuw erfde Frank van Borssele het kasteel. Het kasteel werd in datzelfde jaar met de grond gelijk gemaakt tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten door de Utrechtse Hoeken.

Rond 1525 werd begonnen met de herbouw van Slot Zuylen door graaf Willem van Rennenberg. En werd het kort na de ingebruikname als ridderhofstad erkend. Via een erfenis kwam het slot uiteindelijk in bezit van de familie Van Tuyll van Serooskerken. Tot 1951 bleef de familie Van Tuyll van Serooskerken eigenaar en bewoner van het kasteel.

De inrichting van Slot Zuylen bestaat vrijwel geheel uit originele meubelstukken, schilderijen en gebruiksvoorwerpen. Het lijkt wel of de kamers zo door de bewoners zijn achtergelaten. De belangrijkste zaal is de Gobelinzaal, waar al meer dan drie eeuwen een wandtapijt van de Delftse wever Maximiliaan van der Gught de wanden siert. Een van de bekendste bewoners van het slot was schrijfster Belle van Zuylen (1740-1805). Belles verlichte ideeën botsten vaak met de traditionele opvattingen van haar familie en stand. Ze ondervond dat al toen ze in 1762 haar eerste boek publiceerde: Le Noble, waarin ze satirisch de vastgeroeste gewoontes in het adellijke milieu beschreef.