Bij Iran denken we direct aan oude beschavingen. Dat moderne architectuur er al vroeg wortel schoot is amper bekend. Maar sjah Reza Pahlavi en zijn opvolger Mohammad Reza Pahlavi probeerden vanaf 1920 het land en de architectuur te moderniseren naar westers model. De Iraanse revolutie van 1978 leek hieraan een eind te maken. Al het ‘westerse’ werd taboe verklaard: voortaan diende het islamitisch erfgoed als voorbeeld. Interessant genoeg leidde juist deze  perspectiefwisseling tot een nieuwe bloeiperiode in de Iraanse architectuur.

Duurzaamheid, respect voor traditie, kleinschaligheid, inventiviteit en moderne vormen en materialen kenmerken de hedendaagse architectuur in Iran. Deze trekt wereldwijd de aandacht en wordt tijdens deze lezing van Max Put van alle kanten belicht.