Geen andere periode in de kunstgeschiedenis is meer doordrenkt van erotiek dan de periode rond 1900. De heersende stijl, de Art Nouveau, kenmerkt zich door een sensuele vormentaal, ontleend aan zowel de natuur als aan het vrouwenlichaam. Tijdens deze lezing van twee uur, door kunsthistoricus Sophie van Steenderen, komt het werk voorbij van alle grote namen uit de periode van de Art Nouveau: Klimt, Munch, Toulouse-Lautrec, Mucha, Beardsley, Lalique en vele anderen.

Ook inhoudelijk speelt de erotiek een uitermate belangrijke rol in de kunst rond 1900, openlijker en explicieter dan ooit tevoren. Dit wordt mogelijk gemaakt door allerlei maatschappelijke veranderingen en het loslaten van de traditie. Tegelijkertijd zorgen de nieuwe vrijheden en mogelijkheden voor verwarring en angst. Nergens is dat beter af te lezen dan in het beeld van de vrouw en haar seksualiteit. Is zij een hoer of een madonna? Is ze kuis of verleidelijk? Biedt ze troost of brengt ze gevaar? Dit uitermate complexe en verontrustende idee van de vrouw wordt door tal van kunstenaars uitgebeeld.

De nadruk op de erotiek in de kunst rond 1900 wordt gevoed door ‘decadente’ kunst uit het verleden, en ook door literaire bronnen-van Markies de Sade tot eigentijdse Symbolistische schrijvers. Onvermijdelijk hebben ook de Japanse erotische prenten en de pornografische fotografie hun stempel gedrukt op de kunst rond 1900. ‘Sex sells’. Al was het alleen al in de reclame affiches waarin verleidelijke vrouwen waren aanprijzen.