We zijn 2023 begonnen onder een goed gesternte, de wereld lijkt weer een beetje op die van 2019. Dat is natuurlijk niet echt zo, maar de gedachte bekruipt mij wel. We gaan weer naar restaurants, het theater en bezoeken volop tentoonstellingen. Heerlijk! We kunnen onze agenda’s ook goed vullen met museumbezoek, de keuze is ouderwets groot. Blockbusters, vergeten schilders, spannende hedendaagse kunstenaars en nieuwe inzichten in grote namen. 

Natuurlijk kunnen we niet om Johannes Vermeer heen. Dé ultieme verstilde interieur schilder. Nog nooit zijn zoveel Vermeers bij elkaar geweest als in het Rijksmuseum. Er zullen meer werken te zien zijn dan in 1996 in het Mauritshuis, de laatste grote Vermeer-expositie. Zeven daarvan zijn zelfs nog nooit in een Nederlands museum tentoongesteld. Ongelofelijk! Met name de brieflezende vrouw uit Dresden wil ik graag weer zien. Na restauratie is een schilderij op de wand in de kamer zichtbaar geworden. Dit maakt het werk minder streng, en de afgebeelde blote putto vertelt ons ook iets over de inhoud van de brief! Het gaat echt een unieke tentoonstelling worden! Boek een lezing bij de Vrije Academie en ga daarna goed voorbereid kijken. 

Wat ben ik blij dat we in Nederland eindelijk gaan kennis maken met Sofonisba Anguissola (1532-1625). Ze was beroemd in haar tijd, maar nu grotendeels vergeten. En dat is onterecht. Haar specialiteit was het portret, hoogstwaarschijnlijk omdat dat een ‘veilige’ richting voor vrouwen was binnen de schilderkunst. Geen opwindende mythologische naakten enzo! Het Rijksmuseum Twenthe opent begin dit jaar een tentoonstelling van haar werk. Gaat dat zien, ik ga zeker!

Ongeveer tegelijkertijd opent in het Centraal Museum in Utrecht een tentoonstelling over Nederlandse 17e eeuwse schilderkunst, maar dan gemaakt in Italië. De tentoonstelling De Bentvueghels gaat over een groep schilders die in Rome aan het begin van de 17e eeuw samenkwamen. Ze zochten elkaar op om samen te feesten, te drinken en het schildersvak te bespreken. Ze kwamen in Rome de nieuwe meesters tegen, de Carracci’s, Caravaggio, Guido Reni en vele anderen. Deze moderne kennis namen ze later mee naar huis om door te geven aan de thuisgebleven collega’s!

Als we het dan toch over de 17e eeuw hebben, dan wil ik ook graag wijzen op de heropening van het Rembrandthuis in Amsterdam. Dit magnifieke huis, waar Rembrandt op de toppen van zijn roem woonde, is verbouwd en gaat in maart weer open. Met nóg meer ruimtes die te bezoeken zijn om nog dichter bij Rembrandt te kunnen komen. Dat we nu nog steeds door de woonkamer en het atelier van de grootste Nederlandse schilder kunnen lopen blijft indrukwekkend.

Verder kijk ik erg uit naar de overzichtstentoonstelling van Ai Weiwei in de Kunsthal in Rotterdam. Zijn werk is indrukwekkend, hij is kunstenaar en activist tegelijk, en wereldberoemd. Zijn werk is nooit zonder inhoud en zijn scherpe geest is in elk object voelbaar. Het wordt een opzienbarende tentoonstelling, dat kan niet anders! 

Ook wereldberoemd is onze eigen M.C. Escher. Als kind keek ik naar zijn werk op het plafond bij onze tandarts. De bedoeling was dat je brein zou worden afgeleid, en dat moest stressverlagend werken. Mijn stress was daar echter altijd hoog, dat lag niet aan Escher, maar aan de hardvochtige tandarts. Helaas. Zonder stress ga ik straks naar het Kunstmuseum Den Haag waar dit voorjaar een overzichtstentoonstelling van Escher te zien. De aanleiding? Hij werd 125 jaar geleden geboren.

Ik wens iedereen een heel mooi cultureel jaar!

Meer weten over de tentoonstellingen die Peter aanhaalt in zijn column? Op deze pagina vind je een overzicht met de bijbehorende tentoonstellingslezingen.