Docent Michel Didier neemt u in deze lezing mee naar Griekenland. Na vier eeuwen onderwerping kwamen de Grieken in 1821 eindelijk in opstand tegen de Ottomaanse overheersers. Na aanvankelijke successen sloegen de Turken hard terug, geholpen door een Egyptisch leger dat een bloedig spoor trok door de Peloponnesos. Een internationale hulpactie kwam op gang, dankzij de algemene Europese schreeuw van verontwaardiging dat de ‘wieg van de Europese beschaving’ weer werd bedreigd door ‘oosterse barbarij'. Talloze kunstenaars en dichters betuigden hun steun, van Delacroix en Turner tot Scheffer en Byron. Deze laatste kwam ook in persoon de Grieken bijstaan, maar bezweek aan dysenterie.

Een gewapende interventie van de geallieerden Frankrijk, Rusland en Engeland effectueerde uiteindelijk de onafhankelijkheid, maar de eerste president werd prompt vermoord, zodat de geallieerden een buitenlandse vorst zochten die boven de partijen kon staan. Het werd Otto von Wittelsbach, tweede zoon van de Beierse koning, die een leger en ambtenaren, maar ook kunstenaars en architecten meekreeg om Griekenland Grieks te maken volgens de Europese opvatting.