Na de hardhandige inlijving in 1908 werd Bali door Nederland bewust aangeprezen als gedroomd paradijs. De inwoners zouden er nog in paradijselijke onschuld leven en ze zouden over een aangeboren kunstgevoel en scheppingsdrang beschikken. Dat werd bevestigd door vooraanstaande antropologen als Margaret Mead en door fotoboeken die kort na 1918 een wereldwijde sensatie waren: na de ondergang van de beschaving in de loopgraven bleek er een Hof van Eden te bestaan.

Europese en Amerikaanse kunstenaars en intellectuelen kwamen er in horden naartoe. Wijnand Nieuwenkamp was in 1903 de allereerste kunstenaar op Bali en in de jaren twintig vestigden Walter Spies en Rudolf Bonnet de legendarische kunstenaarskolonie in Oeboed, wieg van de moderne Indonesische kunst. Charlie Chaplin, André Roosevelt, Anaïs Nin en Henri Cartier-Bresson kwamen er voor fysieker genoegens, maar waren ook onder de indruk van de culturele kracht. Zoals Anaïs Nin zei: "Life, religion and art all converge in Bali. They have no word in their language for ‘artist’ of ‘art’. Everyone is an artist." Docent Michel Didier vertelt u graag over deze periode in de kunst en geschiedenis.