Sommigen groeien ermee op, anderen ontdekken pas op latere leeftijd de waarde van kunst. Voor de een is het versiering, voor de ander van levensbelang. In deze rubriek vragen we een bekende Nederlander naar de rol van kunst in zijn of haar leven.  Dit keer vertelt tv- en radiojournalist Roos Moggré over haar band met kunst. U kent haar waarschijnlijk als anchor van EenVandaag en wellicht ook van het programma Herinneringen voor het leven, waarin zij praat met Alzheimerpatiënten en hun familieleden. Roos: 'Door mijn werk als journalist lijkt de schoonheid van het leven soms wel erg ver weg; kunst brengt die gelukkig altijd weer dichterbij.’

Wat is uw vroegste kunstherinnering?
Tijdens een Romereis op de middelbare school ontdekte ik de kracht van kunst in een van de mooiste steden van Europa. De schilderijen, sculpturen en fresco’s in het Vaticaanmuseum en de Sixtijnse kapel maakten diepe indruk op mij. Ik was 16, woonde in een klein dorp met één protestantse kerk. Die zag er vanbinnen net even anders uit. Dat kunst zo beeldend een verhaal kon vertellen, dat had ik nog niet van dichtbij meegemaakt.

Wat was de eerste afbeelding die u ophing?
Als student reisde ik door Indonesië. Daar kocht ik mijn eerste doek van een onbekende kunstenaar op Java. Het was een prachtige tekening van een dame die veel kracht uitstraalde. Met heel veel mooie kleuren. Helaas heeft het doek mijn vele verhuizingen niet overleefd.

Welk kunstwerk kan u tot tranen roeren?
Poëzie is voor mij de meest ultieme vorm van kunst. Een goed gedicht kan mij eindeloos raken. Maar het biedt ook troost. Poëzie kan je helpen om weer op te staan als het leven tegenzit. De gedichten van Ingmar Heytze maar ook Judith Herzberg en Hans Andreus zijn bij mij thuis altijd binnen handbereik. Je weet nooit wanneer je ze nodig hebt. Poëzie scheelt je een hoop therapie. Het helpt mij om mijn gedachten te ordenen, want poëten verwoorden datgene wat ik voel maar waar ik zelf de woorden niet voor heb.

Wat is uw favoriete museum in Nederland of daarbuiten?
Eigenlijk zijn poëziebundels ook een soort musea. Je kunt er heerlijk in verdwalen en eindeloos weer even terugbladeren naar dat ene gedicht. De bundel Voor de liefste onbekende van Ingmar Heytze is een museum waar ik nooit uit weg wil gaan.

Welke stad zou u vaker willen bezoeken?
Rome, mijn eerste liefde in de kunst en dat vergeet ik nooit meer. De stad is een openluchtmuseum. Ongekend. Ik ben inmiddels getrouwd met een man van Italiaanse afkomst. Daardoor ben ik nog meer van Italië gaan houden.  

Als welke kunstenaar had u geboren willen worden?
Als Antoni Gaudi. En dan zou ik ervoor willen zorgen dat hij eindelijk kan meemaken dat de Sagrada Familia wordt afgebouwd. Dat moet toch heerlijk voor hem zijn. Ik hoop dat wij dat nog gaan meemaken.

Welke rol speelt kunst in uw leven?
Kunst relativeert en spiegelt. Of ik nou geraakt wordt door een schilderij, een gedicht of mooie muziek … het maakt het leven leuk en ook acceptabel. Door mijn werk als journalist lijkt de schoonheid van het leven soms wel erg ver weg; kunst brengt die gelukkig altijd weer dichterbij.