Zoeken
Mand
Blijf benieuwd!
Op de hoogte blijven van ons steeds vernieuwende aanbod?
Meld je aan voor onze nieuwsbrief!
Auguste Rodin. Een man, een beeldhouwer, een monument. Natuurlijk. Maar, ik was totaal onwetend toen ik op 17-jarige leeftijd het Musée Rodin in Parijs binnenstapte. Ik kende de impressionisten, maar alleen de schilders. Wat ik zag waren beelden in beweging, licht en donker. Uitsneden en vergrotingen van delen van het lichaam. Een enorme interesse in het fysieke. Erotiek. Melancholie en romantiek. Eigenlijk alles wat het puberbrein boeit!
Ik was gegrepen, ik heb mijn twee zwartwit rolletjes helemaal volgeschoten tijdens dat bezoek. En later thuis avonden in de doka gestaan om die beelden goed te kunnen afdrukken.
Veel later pas bestudeerde ik zijn leven en zijn relatie tot de andere impressionisten. Zijn persoonlijke leven, de affaire met Camille Claudel. Je denkt dan de storm in zijn leven te kunnen terugzien in zijn werk. Dat is natuurlijk niet zo. Maar, kennis van de man, van zijn leven maakt het kijken naar zijn werk makkelijker. Het verlaagt de drempel. Wat mij betreft maakt het niet uit wat er voor nodig is om beter te kijken, als het maar werkt!
Ik leerde eigenlijk beter kijken door de lens van mijn Minolta, in twee warme zomers bij elkaar gespaard. Eerst die beelden van Rodin op zaal zien, dan door het oog van de lens, dan nog eens in de doka, en uiteindelijk op de muur waar ik ze ‘tentoonstelde’. Het leerde mij compositie zien, maar ook de textuur van een beeld ging mij opvallen. Was het ruw, was het gepolijst? Er was werk in brons, maar ook in marmer. Een groot verschil in sfeer tussen beide materialen. Wat is mooier? Is er meer spanning in brons? Oh ja, brons is gegoten. Maar waaromheen dan? Dan leer je dat het vaak om een oorspronkelijk werk in was of klei gaat. En dan stel ik mij die grote handen van Rodin voor in de klei. En dan kijk ik nog een keer, en nog een keer.
Ik ga ook weer kijken in Groningen, een feest om al die Rodins weer bij elkaar te zien. Kijken, eromheen lopen, en toch ook nog maar eens wat foto’s maken, met mijn telefoon. Anders dan vroeger, maar het oog is hetzelfde gebleven.
