Op 31 maart overleed in Miami onverwacht de in Bagdad geboren Iraaks/Britse architecte Zaha Hadid. Hadid ontving in 2004 als eerste vrouw de Pritzker Prize, die gezien wordt als de ‘Nobelprijs’ voor Architectuur, waarmee haar status als ‘Starchitect’ werd bevestigd. Inderdaad was Hadid een ‘ster’, die in haar bureau in Londen leiding gaf aan honderden medewerkers. Toch verliep het begin van haar carrière moeizaam: als vrouw moest ze vechten voor een plaats in de door mannen gedomineerde architectenwereld en veel van haar vroege ontwerpen werden niet uitgevoerd. Maar vanaf 2000 ging het snel: dankzij spraakmakende projecten als de Bergisel Skipiste in Innsbruck, het Rosenthal Center for Contemporary Art in Cincinnati en het Phaeno wetenschapsmuseum in Wolfsburg werd Zaha Hadid wereldberoemd. Haar stijl ontwikkelde zich van ‘deconstructivistisch’ hoekig tot ‘oogstrelend’ vloeiend, wat haar de bijnaam ‘Queen of the Curve’ opleverde. Naast gebouwen ontwierp ze auto’s, boten, tassen, sieraden, schoenen en meubels voor merken als BMW, Chanel en Swarowski. Veel van Hadids projecten werden geplaagd door politieke controverses en technische en financiële problemen, maar ze verdedigde zich altijd met verve.  Liefhebber en docent Max Put neemt u in een college graag mee langs de vaak sprookjesachtige gebouwen die zij achterlaat.