Duitsland en de Nederlanden, ook in de late middeleeuwen naaste buren en later beiden onderdeel van het Roomse Rijk onder de Habsburgers. Steden zoals Brussel, Keulen, Brugge en Nürnberg stonden met elkaar in contact door handelaren en vorsten. Kunstenaars waren op de hoogte van vernieuwingen in de desbetreffende steden en gebieden. In de vijftiende eeuw gold vooral de Vlaamse schilderkunst als de beste schilderkunst. Al vanaf het midden van de vijftiende eeuw werden de composities, maar ook details, van Vlaamse en Brabantse schilders als de Meester van Flémalle, Jan van Eyck, Rogier van der Weyden en Dirk Bouts overgenomen door Duitse schilders. Hele composities, details of technische methoden vonden hun weg in de Duitse schilderkunst, van noord naar zuid en van west naar oost, tot in het huidige Polen aan toe. In de uitgebreide lezing door kunsthistoricus Luc Laudy zal ingegaan worden op deze onderlinge culturele uitwisseling tussen de kunstenaars in Vlaanderen en Duitsland en de grote waardering die men voor elkaar had.

Illustratief daarvoor mag de anekdote zijn, die Albrecht Dürer in zijn dagboek optekende. In 1521, tijdens zijn reis door de Nederlanden, werd deze Nürnbergse schilder met veel eer door de schilders van Gent ontvangen. Zij voerden hem naar de St. Baafskathedraal, waar hem het beroemde Lam Gods van de gebroeders Van Eyck getoond werd. Dürer sprak zijn bewondering voor het werk met de woorden ‘eine überköstliche. hochverständige Malerei’ uit. Zie daar de waardering van een groots schilder voor een collega van een eeuw eerder!

• De maximale groepsgrootte is aangepast volgens de richtlijnen van het RIVM.