Het Centraal Museum in Utrecht doet iets wat al veel eerder had moeten gebeuren. Namelijk de eerste grote overzichtstentoonstelling van Abraham Bloemaert organiseren: ‘Het Bloemaert-effect’. Met 50 schilderijen en 40 werken op papier wordt de grootsheid en veelzijdigheid van deze Utrechtse schilder uit de Gouden eeuw getoond.   Prijs:

Het lot van sommige kunstenaars is slechts in de schaduw staan van beroemde tijdgenoten. Dat lot trof ook Bloemaert. De bij het grote publiek minder bekende Nederlandse schilder uit de Gouden Eeuw, die het qua populariteit heeft verloren van Rembrandt, Frans Hals en Johannes Vermeer. En dat is onterecht. Want Abraham Bloemaert (1566-1651) was wel degelijk een invloedrijke schilder met een indrukwekkend oeuvre.

De kenners weten wie hij is: schilder van imposante altaarstukken en intieme mythologische schilderijen. Zijn werk is divers zowel in onderwerp als in formaat en stijl. Hij begon zijn carrière als echte maniërist. Een internationale stroming met wortels in Italië, die zich kenmerkt door de weergave van een extreem geïdealiseerde natuur. Hierbij worden figuren in overdreven proporties afgebeeld. Via zijn leerlingen, Bloermaert was een gepassioneerd leermeester en leidde als ‘Vader van de Utrechtse schilderschool’ een groot aantal schilders op, kwam hij in aanraking met de kunst van Caravaggio. De stijl van Caravaggio, met sterke licht-donker contrasten, is in een aantal van zijn werken terug te vinden. Later in zijn carrière toont Bloemaert zich een ware classicist.

Een belangrijke ontmoeting in het leven van Bloemaert vindt plaats in 1627 in Utrecht en is met kunstenaar Peter Paul Rubens. Rubens was zeer onder de indruk van Bloemaert’s tekentalent. Of Rubens het werk van Bloemaert beïnvloed heeft of andersom, en welke invloed Bloemaert en de Utrechtse meesters op Rembrandt, Vermeer en Hals hebben gehad, wordt duidelijk in de lezing over ‘Het Bloemaert-Effect’.

Prijs: <@prijs@> (Excl. entree tot het museum , korting op entree met Museumkaart)