Toen Japan zich in 1854 na bijna 250 jaar isolatie openstelde voor de rest van de wereld, leidde dit tot een enorme belangstelling van het Westen voor het  mysterieuze eilandenrijk. Al sinds de late middeleeuwen circuleerden de meest fantastische verhalen over Japan. De mythe werd in de zeventiende eeuw gevoed door de Hollanders, die als enige westerlingen contact met Japan onderhielden.  Hoewel deze studiedag ook de vroegere Japanse kunstgeschiedenis aanboort, richt docent Max Put zich vooral op de Edoperiode (1603-1868), toen Japan, na een reeks bloedige burgeroorlogen, onder de shoguns van de Tokugawa-familie tot een eenheid werd gesmeed. In de vredige periode die hierop volgde, floreerden vooral in de nieuwe hoofdstad Edo (het huidige Tokyo) de architectuur, beeldhouwkunst, theater, schilderkunst, prentkunst en de voor de Japanse cultuur zo belangrijke decoratieve kunsten.

Het laatste deel van de studiedag gaat over het japonisme: de invloed van de Japanse kunst op die van het Westen in de late negentiende eeuw. Schilders als Manet, Monet, Degas en Van Gogh zijn alle schatplichtig aan het land van de rijzende zon, waardoor Japan indirect een bijzondere bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van de moderne kunst.