Televisie is een venster op de wereld en ook op kunst. In de jaren vijftig van de twintigste eeuw bracht de televisie schilderkunst, muziek, ballet, opera, toneel in de huiskamer. In de jaren zestig groeide de technische mogelijkheden van het medium en diende de vraag zich aan: kan televisie zelf een kunstvorm zijn?

Regisseurs als Bob Rooyens, Wilhelmina Hoedeman en Rob Touber experimenteerden met nieuwe technieken, nieuwe genres en nieuwe vormentaal. Ze lieten zich inspireren door moderne kunststromingen als abstract expressionisme, surrealisme en pop-art. In deze lezing bekijkt Liselotte Doeswijk het werk van deze en andere experimentele televisiemakers in de periode 1966-1976. Wat dreef deze kunstenaar/regisseurs, hoe gingen zij te werk en waren hun experimenten levensvatbaar?