Kleuren hebben een symbolische betekenis, weerspiegelen een gevoel en typeren het werk van een kunstenaar. Deze studiedag onder leiding van kunsthistoricus Karin Braamhorst is een kijkje in de keuken van het ‘schilderbedrijf’. U leert alles over tempera, olieverf en acryl en komt erachter hoe Rembrandt en Kandinsky hun loodwitte kragen en blauwe paarden konden schilderen.

De natuur is gul met kleur. Maar van gras kun je geen groen pigment maken en uit de blauwe lucht valt geen hemelsblauwe essence te destilleren. Rembrandt deed het met tien kleuren, en in de Griekse Oudheid had Apelles er maar vier nodig. Pigmenten konden verkregen worden uit stenen, klei en uitwerpselen - maar dat vergde veel tijd en bijzondere technieken. Urine van koeien die waren gevoederd met mangobladeren, leverde een bijzonder helder geel op. In de Zaanstreek produceerden loodfabriekjes het wit voor de kragen op zeventiende-eeuwse schilderijen.

De studiedag richt zich eerst op de praktijk van het ‘schildersbedrijf’ vóór 1814, toen de verftube werd geïntroduceerd, en gaat vervolgens in op de nieuwe inzichten, die in de loop van de negentiende eeuw de kleurgevoeligheid van schilders verhoogden. Kleur komt los van de vorm en wordt autonoom. Soms worden kleuren gekoppeld aan symboliek (rood is liefde), soms aan muziek (composities van Kandinsky) en soms aan de diepste gevoelens (expressionisten). Na deze studiedag ziet u op schilderijen voortaan, behalve de voorstelling, ook het verhaal achter dat diepe rood of intense blauw.