Na een bezoek aan het Tate Modern in Londen in 2008, waar de Seagram Murals van Mark Rothko bijeen waren gebracht, schreef Joost Zwagerman het volgende: “Ik bleef  uren rondhangen in de zalen. Ik kan me niet herinneren ooit méér tijd te hebben doorgebracht met en bij een tentoonstelling. En sprekend of schrijvend over die werken van Rothko lijken grote woorden onvermijdelijk. Het volstaat niet te zeggen dat ik de werken bekeek; ik was er om de werken te ondergaan. Oog in oog met die Rothko's was ik weerloos. We zien het grootste, het sacraalste, het monumentaalste, het subliemste. En tegelijkertijd is er het besef dat de kunstenaar wenst dat we worden omhuld door het teerste, warmste, ijlste, stilste, ja, het menselijkste wat de kunst kan voortbrengen.”

Er zijn weinig kunstenaars die toeschouwers zo weten te raken en ontroeren als Mark Rothko. De opgloeiende, wegstromende kleurvlakken en -banen, opkomend uit het niets en uitvloeiend in het Al, waarin Rothko heeft gepoogd het Goede, Ware en het Schone te vangen, maken op eigenlijk iedereen veel indruk.

Tijdens deze verdiepende studiedag hoort u meer over dit bijzondere fenomeen. Met Rothko-liefhebber en kunsthistoricus Aldwin Kroeze bestudeert u het oeuvre en beantwoordt u vragen als: Wat is het dat deze kunst teweeg brengt? Heeft Rothko deze reacties bewust nagestreefd tijdens zijn werkproces? Waardoor ervaren veel mensen het bekijken van een Rothko als een mystieke, soms zelfs bijna religieuze ervaring?